Jadwiga przybyła do Polski w 1384 roku ,i 16 października została ukoronowana na króla Polski na Wawelu. Zanim ustalono że zostanie żoną Jagiełły rządziła samodzielnie , po ślubie miała duży wpływ na władzę męża.Jadwiga była nie przekonana do zawarcia związku małżeńskiego ze starszym o ok. 20 lat Jagiełłą, którego uważała za pogańskiego barbarzyńcę.

W 1378 roku odbyło się uroczyste spotkanie dworów austryjackiego i węgierskiego celem zawarcia zaręczyn pomiędzy Jadwigą a Wilhelmem Habsburgiem. Niestety ze względów politycznych królowa odwołać „dziecięce śluby” i wyraziła zgodę na małżeństwo z Jagiełłą ,co było wielkim aktem poświęcenia i rezygnacji z dziewczęcych marzeń o miłości i szczęściu.

Pożycie małżeńskie z Władysławem (takie imię otrzymał Jagiełło podczas chrztu) nie układało się dobrze. Dopiero w 1399 roku Jadwiga urodziła mu córkę Bonifację, która zmarła w tym samym roku.

Królowa angażowała się w chrystianizację Litwy , która przyjęła chrzest dzięki małżeństwu Jadwigi z Jagiełłą. Uzyskała wraz z mężem zgodę Papieża na utworzenie Wydziału Teologicznego na Akademii Krakowskiej.

W swoim testamencie zobowiązała króla do dokończenia odnowy Akademii , przeznaczając na ten cel swoje szaty, klejnoty ,pieniądze. Udzielała się też dobroczynnie – fundacja psałterzów dla Katedry na Wawelu.

Troszczyła się o biednych i skazańców. Sprowadziła karmelitów i benedyktynów do Krakowa .Prowadziła pertraktacje z wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Sprawowanie władzy pojmowała jako służbę. Jadwiga bardzo wyróżniała się w ówczesnej Europie. Była osobą pobożną , żyjącą w zgodzie z bogiem i cnotami moralnymi . Starannie wykształcona , skupiała wokół siebie elity polityczne i intelektualne .Pomimo swojej inteligencji słynęła również ze swej urody i wzrostu (miała ok. 180 cm wzrostu).

Jako o niej pisano w kronikach:

"nie było bowim podówczas

piękniejszej w całym świecie niewiasty"