Hagiografia , czyli żywoty świętych należy do najważniejszych gatunków piśmiennictwa średniowiecznego .Pojawiła sie w okresie wczesnochrześcijańskim ,ale apogeum osiągnęła właśnie w epoce średniowiecza .Autorzy żywotów ,najczęściej anonimowi , czerpali ze wszelkich żródeł wiary ,a prawda przeplatała się z fantazją , cudownością , legenda i podaniami.
W literaturze wykształciły się dwa osobowe wzorce świętego :
1.asceta , który rezygnuje z majątku w imię miłości do Boga i znosi wszelkie upokorzenia
2.męczeninik za obronę wiary katolickiej Największy sukces osiągnęła zawierająca wyidealizowane biografie osób uznanych za święte „Złota Legenda” z XIII w . włoskiego dominikanina Jakuba da Voragine.